Lukavec - Jízda okolo osení

Korzystając z tego, że nie mam czasu, opiszę pierwszy dzień Wielkanocy.
Po mszach świętych byliśmy w Lukavcu, gdzie była jazda wokół wioski i jej pół. Wygląda to tak: mężczyźni na koniach jadą po wsi, przed nimi idzie orkiestra dęta i gra. Mężczyźni spiewają pieśni o zmartwychwstaniu Jezusa. A cała wioska się patrzy. Patrzacy się stoją wszędzie. Ja stałem na granicznym moście (między Morawą ą Śląskiem) razem z całą rodziną do których należy ów most (dlatego, że prowadzi do ich domu) i ich krewnymi, którzy tego dnia przyjechali właśnie na tą jazdę. Tak samo było uinnnych rodzin w wiosce. Ja stąłem i patrzyłem się, rozmawiałem z dorosłymi i bawiłem się z dziećmi (trochę). W końcu przyjechał cały orszak, na przedzie Waszek z krzyzem, któ®y podawał do pocałowania kazdemu gospodarzowi. Skończyło się to w kościele, gdzie było błogosławieństwo. Potem jeszcze przyszedłem do rodziny u których stałem na moście. Przyszli też ks. Artur i Waszek (ale inny), którzy jeździli na koniach. Jedliśmy i piliśmy i radowaliśmy się ze zmartwychwstania Jezusa Chrystusa.
Ten dzień jest wielkim świętem dla małej wioski Lukavec, a ja jestem zadowolony, ze mogłem czestniczyć w tak wielkim świętowaniu.

Využívám toho, že už jsem udělal tolik práce, a když mi to dnes tak jde, ještě popíšu první den Velikonočních svátků. Po Mších svatých byli jsme v Lukavci, kde se konala Jízda okolo osení. Vypadá to takto: muži na koních jedou po vsi, před nimi jdou muzikanti a hrají. Muži zpívají píseň o vzkříšeni Ježíše a celá vesnice se dívá. Diváci stojí všude. Já jsem stál na hraničním mostu (mezi Moravou a Slezskem) spolu s celou rodinou, které most patří, protože vede do jejich statku. Byli tu s námi i jejich příbuzní, kteří se také přijeli podívat na tu jízdu. Stejné to bylo u jiných rodin ve vesnici. Já jsem stál a díval se, hovořil jsem s dospělými a trochu si hrál s dětmi. Pak konečně přijel průvod mužů na koních, v čele vezl Vašek kříž, který podal k políbeni každému hospodáři. Na závěr bylo v kostele slavné požehnání. Potom jsem se vrátil k rodině, u kterých jsem stál na mostě. Přišli také o. Artur a Vašek (ale jiný), kteří jezdili na koních. Jedli jsme a pili a radovali se ze vzkříšení Ježíše Krista.
Tento den je pro malinkou vesnici Lukavec velkým svátkem a já jsem rád, že jsem se mohl oslavy také zúčastnit.

Zbieram imona

Jutro będziemy odprawiać Mszę świętą za dzieci, które się nie narodziły. Mogą być tego różne przyczyny, na przykład aborcja, poronienie, jakaś tragedia. Jeżeli wiesz o takim dziecku z Twojej rodziny, a chcesz abyśmy sie za nie pomodlili, napisz mi, prosze, imię tego dziecka. Bóg każdego człowieka zna i woła po imieniu. Jeżeli nie znasz imienia, lub nie wiesz jakiej płci było to dzieko, proś Ducha Świętego, a pomoże Ci nazwać to dziecko. Ja te imona wpiszę w księgę, która będzie złożona na ołtarzu. Możecie przesyłać meilem, lub pisać w komentarzach (macie tam możliwość pisać anonimowo). Sprawa jest ważna zarówno dla tych dzieci jak i dla uzdrowienia ich rodziców, rodzeństwa, rodzin.
Msza bedzie jutro (pn) o 17.

Misje

Się zaczęły w naszej parafii. Włąściwie posługując sie terminologią kościelną, jest to renowacja misji. Ci sami misjonarze, co byli w tamtym roku. Mówią po angielsku i są tłumaczeni. To powoduje w mojej głowie mętlik, bo ja już się przyzwyczaiłem, że jak ktoś kogoś tłumaczy, to na polski. A teraz słyszę angielski (5% rozumiem) , tlumaczenie na czeski (rozumiem 95%) i w głowie musze sobie na polski przełożyć i te 5 % domyśleć. A jak chcę coś Amerykanom powiedzieć, to pchaja mi się czeskie słowa. I wychodzi cos takiego: Do you wont něco k piti?

Ale nie trudnościach językowych chcę głównie pisać.

Mam nadzieję, a nawet jestem przykonany, że Duch Świety będzie działał. Oj, będzie się działo...

Droga Krzyżowa i Droga Światła

W Wielki Piątek byłem z młodzieżą na Via Crucis. W IV Niedzielę Wielkanocną przeżyliśmy Via Lucis - 12 stacji od Zmartwychwstania Jezusa do Zesłania Ducha Świętego.
Jeszcze filmik.

Křest

V prvním čtení slyšíme Petrovu řeč: v den seslání Ducha svatého hlásá Ježíše Krista. Mluví o jeho smrti. Nebojí se říkat do očí svým posluchačům: vy jste ho rukama bezbožníků (to znamená Římanů) přibili na kříž a zabili. Tato slova jsou pravdivá, když je řekneme také o nás. Ježíš umřel pro naší nepravost a hřích i přesto, že my jsme nebyli přítomní na soudě u Piláta a nekřičeli jsme: Pryč s ním, ukřižuj ho! Petr ale nekončí tím, že Židům připomene důsledky jejich špatných skutků. Říká jim, že Kristus byl vzkříšen, protože nebylo možné, aby Boží syn zůstal v moci smrti. Bůh ho ustanovil Pánem a Mesiášem.
Když Židé to všechno uslyšeli, ta slova jim pronikla až do srdce a ptali se Petra i ostatních apoštolů: Bratří, co máme dělat? Petr jim odpověděl: Obraťte se! A Každý z vás ať se dá pokřtít ve jménu Ježíše Krista, aby vám byly odpuštěny hříchy, a jako dar dostanete Ducha svatého.
Vidíme, že už v den seslání Ducha svatého apoštolové naplnili Ježíšův misijní příkaz. Známe ho z evangelia podle Matouše: Jděte ke všem národům a získávejte mi učedníky, křtěte je ve jménu Otce i Syna i Ducha svatého. Marek zase zapsal taková slova Ježíše: Kdo uvěří a přijme křest, bude spasen. Věříme, že křest je nezbytný ke spáse, a podle toho jednáme. Nabízejí se ale otázky: je křest nezbytný k spáse pro všechny lidi? Budou spasení i ti, kteří nebyli pokřtěni?
„Křest je nezbytný pro spásu lidem, jimž bylo hlásáno evangelium a kteří měli možnost žádat o tuto svátost“ – to jsou slova z katechizmu. Proto církev hlásá dobrou zprávu o Ježíši Kristu. Těm, kteří uvěří, nabízí cestu svátostí, a první z nich je křest. To je nejjednodušší cesta k přijetí spásy, kterou nám dává Kristus. Ale co s těmi, jimž Kristus nebyl hlásán? Nebo s těmi, kteří i přesto, že jim bylo hlásáno evangelium, neměli možnost prosit o křest? Nejde jen o takové situace, ve kterých jsou třeba muslimové. Kdyby chtěli přijímat křest, tak jim hrozí smrt. Například známe i lidi, kteří od svého dětství mají pokřivený obraz Krista a jeho církve. To jim může vnitřně bránit, aby požádali o křest.
Odpověď na otázky, které již zazněly, najdeme v katechizmu. Řeknu větu, která se mi moc líbí: „Bůh spojil spásu se svátostí křtu, nicméně on sám není na své svátosti vázán.“ Bůh má i pro ty, kteří nepoznali evangelium a nepřijali křest cestu ke spáse. Lidé, kteří nepoznali Kristovo evangelium a jeho církev, ale řídí se svým svědomím a hledají pravdu, mohou být spaseni. Dá se předpokládat, že by tyto osoby projevily výslovnou touhu po křtu, kdyby poznaly, že je nezbytný.
To je blízké otázce křtu touhy a křtu krve. Stávalo se, že katechumeni (to znamená osoby, které se připravují na křest) umírali před křtem. Toto se nazývá křtem touhy. Někdy zemřeli mučednickou smrtí – tehdy to byl křest krve. Tento křest krve, stejně jako křest touhy přináší úplně ty samé plody, jako křest, přestože chybí ponoření do vody.
Co se týká dětí zesnulých bez křtu, církev nás vybízí důvěřovat v Boží milosrdenství a modlit se za jejich spásu. Ježíšova slova: „nechte děti přicházet ke mně, nebraňte jim“ podporují naši důvěru v jejich spásu. „Tím naléhavější je proto výzva církve nebránit dětem, aby přicházely ke Kristu prostřednictvím daru svatého křtu.“
Všechno je v pořádku, když rodiče, kteří žádají křest pro své dítě, mají víru a jednají pode ní. Nastává ale problém, když někdo prosí o křest svého dítěte, ale nedává záruky, že je bude vychovávat ve víře, protože sám víry nemá. V takovém případě by se dítě nemělo křtít. To je podle slov evangelia: kdo uvěří a přijme křest bude spasen. První je víra. Pokud víra není, křest se stává divným zvykem nebo pověrou.
Křest je nezbytný ke spáse, a nemůžeme jej oddělit od víry. Pečujme o naší víru, a také o víru dětí, v jejichž jménu během křtu říkáme „věřím“. My jsme byli pokřtěni Duchem svatým, prosme ho, aby nás vedl v našem životě k Otci do nebeského domova. Amen.

Ach te GPSy...

Moja zacna siostra napisała komentarz takowy:
"A gdzie podziały się te czasy kiedy GPSa zastępowała mapa i kompas... Ech. A czy jak zboczysz z trasy bo tamta droga w prawo bardziej się spodobała niż ta zaplanowana to GPS krzyczy na Ciebie?"
Czasy mapy i kompasu nie minęły tak bezpowrotnie. U mnie z resztą mapa zawsze była podstawą, a kompasu zazwyczaj nie było, bo się zgubił. Według GPS Manika ten, kto naprawde nie chce się znaleźć w sutuacji takowej, ze sie zgubił, powinien oprócz GPS zabrać ze sobą mapę papierową i kompas. A jak baterie padną u GPSie?
Zboczyć jest zawsze fajnie, a GPS krzyczy (pipczy) albo nie, w zależności od tego co się mu zaprogramuje. Fajna jest funkcja autoroutingu, taka jak w samochodowych GPSach, która pokazuje i pipczy, że w lewo. A jak nie skrecę to zaczyna wymyślać...

Co u mnie?

Dawno nie pisałem, zatem mały przegląd co u mnie:
1. Się robiło, generalnie dużo, szczególnie w czasie świątecznym, a i teraz też się robi
Roboty opisywać nie będę, tylko rzeknę: kocham tę robotę!
2. Się jeździło, zwłaszcza rowerem, a i teraz też się jeździ.
W Wielki Piątek w zawieję i w zamieci pojechałem do miasteczka Hradec nad Moravici. Młodzież nasza poszła na piechtę, jak to ma w zwyczaju co roku. Tam współnie odprawiliśmy Drogę Krzyżową. Potem oni wrócili autobusem, a ja pod wiatr silny na 2 kołach.
Potem jeszcze jeździlem tu i tam, np. do Nowego. J. na kontrolę. Dzisiaj zrobiłem 60km i jakieś 500/600 m. do góry (do dołu też). Zobaczyłem kawał pięknego morawskiego i śląskiego świata.
3. Się tańczyło, a i jeszcze by sie potańczyło.
Był "Czaj o trzeciej" - impreza tańczona. Byli pokazywacze i pokazywali jak sie tańczy. Prowadzili też wspólne tańce. Trochę kulawo, ale tańczyłem, oczywiscie po swojemu. Generalnie na jednej nodze.
4. Się nabyło, odbiornik GPS marki Garmin i teraz się nic nie nabędzie.
Zabawka, ale ułatwia przemieszczanie sie w terenie, np. nie musze wyciągać mapy papierowej (co podczas jazdy rowerem jest mało poręczne) tylko wcześniej na kompie planuję sobie trasę, wgrywam do odbiornika, włączam nawigację i jazda! Tylko dlaczego to kosztuje tyle co rower?

pozdrawiam